انگار داره برامون عادی میشه
عادی شدن خوبه ، ولی واقعا تو این موضوع ؟؟؟
یا عقل هامون دچار اختلال شده یا انسانیت مون
واقعاً اگه همچین اتفاقی برای ما میوفتاد توقع مون از همسایه ، همشهری ها یا هموطنان مون چی بود؟
اصلا ازشون توقعی می داشتیم ؟؟؟
هرجایی هم عادی شدن خوب نیست ، آخه تپش قلب انسان ها خط قرمزه
واقعاً ما همونایی هستیم که آمار شهدای غزه به ۴۰۰ نفر رسید میخواستیم زمین دهن باز کنه و مارو ببلعه
ما همونایی هستیم که بعد از اینکه بیمارستان المعمدانی مورد هجوم هوایی قرار گرفت یه روز تلی از بغض رو با خودمون حمل میکردیم
دنیا چیکار داره میکنه باهامون، کی وقت کردیم انقدر ماشینی بشیم که بیش از 20 هزار شهید زن و کودک جلوی چشم هامون پر پر بشن و ما هنوز مثل سه ماه قبل به روزمرگی بپردازیم و حتی با خوانش اخبار یه آه هم نکشیم
مثل شرایطی که ظالمی و مظلومی در دنیا نیست ، مترو سوار بشیم ، به دانشگاه بریم ، جزوه سیاه کنیم یا تاکسی سوار بشیم و به سر کار بریم و والسلام
چرا برای مایی که ۴۴ ساله حمایت مستمر از فلسطین کردیم انقدر این 20000 شهید عادی شد که دیگه تو خونه زندگی مجازی مون هم خبری از مظلومان غزه نیست
ولی در عوض مجازی اروپا و آمریکا هنوز از پلاکارد و پوسترهای ظالمان اسرائیلی و مظلومان فلسطینی مملو هست
دنیا اینجوری نمیمونه ، ولی یکاری کنیم بعداً بگیم دو سه ماه عملیات طوفان الاقصی طول کشید و عین دو سه ماه ما در حال همزادپنداری با شهدای و مجروحان غزه بودیم
با زخم شون زخم میشدیم ، با درد شون دردمند میشدیم
اون تو جای جای بدن شون ما در قلب مون
نگذاریم این جملات به افسانه بدل بشه 
نگذاریم...